NOWBELGIUMNOW - LLS PALEIS
←
→
Transcription du contenu de la page
Si votre navigateur ne rend pas la page correctement, lisez s'il vous plaît le contenu de la page ci-dessous
NowBelgiumNow
Leyla Aydoslu
NowBelgiumNow
Kasper De Vos
2016
Vedran Kopljar
Expo van 3 sept t.e.m. 16 okt 2016 Eva L’Hoest
Open: vr - zo, 14 -18 u en op afspraak
Hüseyin Oylum
Lisa Spilliaert
Drie locaties:
LLS 387, Lange Leemstraat 387 Emmanuel Van der Auwera
Poortgebouw Hospitaalplein (‘t Groen Kwartier)
gelijkvloers achter poortgebouw (Henri La Fontainestraat 60/
Bram Van Meervelde
Hospitaalplein) Sine Van Menxel
David Widart
LLS 387 ruimte voor actuele kunst vzw
Lange Leemstraat 387, 2018 Antwerpen
T: +32497-481727
E: lls387@telenet.be
W: http://users.telenet.be/lls387 uitgenodigd door Ulrike Lindmayr en Stella LohausNowBelgiumNow: zelden zijn locatie en tijd zo prominent Een groepstentoonstelling enkel gebaseerd op tijd en ruimte We stelden vast dat er zich een problematische en Als antwoord op deze vernauwing vatten kunstenaars het
in een titel van een groepstentoonstelling aanwezig. De zou al te gemakkelijk tot een documentaire tentoonstelling onnatuurlijke verstandhouding heeft ontwikkeld tussen plan op om zelf tentoonstellingen te organiseren. Dit doen ze
eerste editie van NowBelgiumNow vond plaats in 2011, gereduceerd kunnen worden. Dat hadden we ook kunnen kunstenaar en curator. Enerzijds wat betreft de kunstenaars: al dan niet met de hulp van vrienden en bevriende collega’s.
vandaag tonen we de tweede. Het is de bedoeling om dit maken, als we uit de 70 ateliers in totaal 50 kleine tot Hoe kunnen zij vandaag curatoren leren kennen en een Naast tal van tijdelijke ‘pop up-tentoonstellingslocaties’
iedere vijf jaar te herhalen. Deze titel werd in 2011 gekozen middelgrote werken hadden geselecteerd, om naast elkaar bezoek aan het atelier plannen? Omdat dit niet meer zijn in Antwerpen zeker plaatsen als Stadslimiet (gerund
Inleiding
omdat — nog vóór de overwinning en de meerderheid van te tonen en aldus te stellen: “Dit is kunst gemaakt in België vanzelfsprekend is, ambieert de jonge kunstenaar des te door Vaast Colson en Dennis Tyfus) en Hole of the Fox
N-VA in de Vlaamse politiek — de kunstscène toen al zag anno 2016”. Dat is dus niet wat we gedaan hebben. sterker een postacademische opleiding of internationale (Benny van de Meulengracht-Vranx) interessante adressen.
hoe zelden kunstenaars uit Vlaanderen en Wallonië elkaar residentieplaats. Dat zijn namelijk de ontmoetingsplaatsen In Brussel blijven het NICC en Komplot onvermoeibaar
nog ontmoetten in gemeenschappelijke tentoonstellingen. De ontmoetingen die in contact staan met een gevarieerde instroom aan dit pijnpunt verder werken. Ook in Wallonië is de
En verder, omdat in tegenstelling tot politieke besluiten Jonge(re) of beginnende kunstenaars leren kennen aan professionals, die feedback geven en tijd met hen scène de voorbije jaren sterk veranderd: In Luik werden
en staatshervormingen, het begrip ‘Belgische kunst’ een en met hen gesprekken voeren over hun artistieke doorbrengen. Anderzijds blijkt dat vele curatoren in de tal van nieuwe ateliers opgestart in het complex ‘RAVI’,
concreet, duidelijk en kwaliteitsvol gegeven blijft. opvattingen, intenties en ambities — én hun prille oeuvre, voorbereidingsfase van een geplande tentoonstelling de v.z.w. ‘Galerie Central’ toont jonge kunstenaars, en er
natuurlijk — is voor ons één van de boeiendste aspecten deze instellingen als informatiebron voor hun preselectie is eveneens het kunstenaarscollectief ‘La Superette’ dat
Essentieel voor het opzet van beide edities is het veldwerk
van het curatorenwerk. En toch, vaak horen we van de gebruiken. Deze reeds gemaakte ‘shortlist’ (m.a.w. de tal van initiatieven neemt. Dankzij Hotel Charleroi kwam
dat eraan vooraf gaat. De uiteindelijke selectie van de
kunstenaars hoe zelden dit gebeurt. Daardoor hebben kunstenaars die opgenomen zijn in deze instituten) wordt in de gelijknamige stad een nieuwe dynamiek op gang en
kunstenaars gebeurt nooit op basis van een dossier
velen de reflex ontwikkeld voorafgaand aan een bezoek amper nog in vraag gesteld. Hoe zelden trekken curatoren konden verschillende beeldende kunstenaars binnen dit
of voorbereid concept. Net zoals in 2011 hebben we
jpegs, websites, links en vimeo-codes door te sturen. Zij nog in hun eentje op atelierbezoek? Hierdoor ontstaat een experimenteel platform zichtbaarheid krijgen.
gedurende een half jaar meer dan zeventig kunstenaars
waren dan ook verrast door onze onwil hierop in te gaan. vernauwing, wordt er teveel macht gelegd bij eenzelfde
bezocht en vele nieuwe artistieke standpunten leren
We hebben enkel naar werk gekeken dat de kunstenaar soort instantie, en dit leidt dan weer tot polarisatie tussen
kennen. Op die manier zagen we hoe nieuwe media, Via via
ons toonde, en waarover hij iets wilde vertellen. De vorm de kunstenaars onderling. Wie wordt er uitgesloten? Wie
nieuwe houdingen en andere inspiratiebronnen op de In de kunstwereld komt een belangrijk deel van de contacten
waarin hij werk laat zien (het werk zelf of een reproductie is er welkom? Aansluiting vinden met het zogenaamde
voorgrond traden. Vijf jaar is een interessant ritme om de tot stand via via. Maar niet uitsluitend! Kunstenaars die
ervan, op papier of digitaal, …) is echter de keuze van ‘professionele veld’ is nog steeds de grootste uitdaging
kunstscène opnieuw te bekijken. Het ligt niet meer in het regelmatig LLS 387 bezoeken en de vraag stellen om het
de kunstenaar en als zodanig voor ons perfect legitiem. voor pasafgestudeerden. Of zoals de titel van een sculptuur
(voorspelbare) verlengde van wat er al was, en het is evenmin atelier te bezoeken, mensen die ons contacteren om te
van Kati Heck luidt: ‘Dabei sein ist alles’.
een radicale breuk met het voorgaande, zoals men na een tonen wat ze doen, etc. worden opgevolgd. Het moet voor
periode van bijvoorbeeld tien jaar zou kunnen verwachten. elke kunstenaar mogelijk blijven op eigen houtje contactte zoeken met een curator en die uit te nodigen voor een ‘Intuition (…statt Kochbuch)’ die telkens weer de ambitie heeft kunstenaars uit de
atelierbezoek. Het hoeft geen betoog dat alle directeurs van Natuurlijk hebben we de postacademische opleiding en verschillende landsdelen te tonen. Telkens weer zullen
instituten bestoken met onpersoonlijke mails waarin een residentie-plekken hier te lande bezocht, daar kan je als we starten met een doorgedreven veldwerk (letterlijk
atelierbezoek aangevraagd wordt een verloren zaak is. Het tentoonstellingsmaker niet omheen. Maar het veldwerk en en figuurlijk) en met bezoeken aan ateliers in de
momentum moet kloppen: een aanleiding, een reden, iets de research tot deze locaties reduceren, beschouwen we als verschillende provincies van België. We gebruiken het
moet getriggerd worden en dan pas kan de communicatie te beperkt en zou deze instituten aan macht doen winnen, woord pentenale (penta [Gr.]: vijf) als eerbetoon aan de
starten. in plaats van ze te ontkrachten. We geloven namelijk niet in Grieken van vroeger en nu. In het antieke Griekenland
een soort ‘prototypische kunstenaars-carrière’ zoals deze liggen de wortels van onze Europese kunst en cultuur. De
In eerste instantie hebben de kunstenaars uit de
vaak door de instituten wordt uitgedragen. Grieken van nu wensen een ander Europa, maar worden
2011-editie van NowBelgiumNow ons namen en door de huidige Europese beleidsmakers met strenge
contactgegevens bezorgd van mensen van wie zij ons Want hoe maakten we een keuze en wat kunnen we zeggen sancties terug in het gelid gedwongen.
aanraadden om hen te bezoeken. Daarnaast informeerden over onze selectiecriteria? De tekst op een multiple uit
we ons op academies en kunsthogescholen bij docenten, 1968 van Joseph Beuys vat het in drie woorden samen: Ondanks de vele kunstenaars die we gezien hebben, zijn
die we appreciëren. Verder zijn veel jonge mensen ‘Intuition (…statt Kochbuch)’ [Intuïtie … (in plaats van we ons er sterk van bewust dat we op zijn minst eenzelfde
eerst assistent bij een bekendere kunstenaar; dit is een kookboek)]. Niet de vaste ingrediënten, niet de aantal gemist hebben. We zijn onze ontmoetingen gestart
evenzeer een mogelijke toegang. Daarnaast waren er juiste volgorde, niet volgens het vaste recept, geen nieuw en gingen door tot een pragmatisch gestelde deadline.
jonge curatoren die ons adressen hebben gegeven van academisme, maar de eigen intuïtie volgen. De kunstenaar We kunnen enkel dat kiezen en selecteren, waarmee
kunstenaars uit een bepaalde stad of regio. En, last but en wat hij doet kan zoveel zijn: eigenzinnig, provocerend, we in communicatie kunnen treden. Daardoor ontstaat
not least, hebben we contact gezocht met jonge mensen onconventioneel, speels, poëtisch, maatschappelijk een beeld van wie wij zijn en waar wij ontvankelijk
van wie het werk ons is opgevallen op zelfgeorganiseerde betrokken, maatschappijkritisch, humoristisch, bizar, … voor zijn. Deze tentoonstelling, zoals de bezoeker
tentoonstellingen, eindejaarspresentaties en dergelijke, De zoektocht naar het ontwikkelen van een eigen taal is ze ziet, is bijgevolg evenzeer een portret van onszelf
of wiens drukwerk [zine] — meestal uitgegeven in eigen ons inziens daarbij cruciaal. als van de kunstenaars die we voor deze editie van
beheer — onze aandacht heeft getrokken. NowBelgiumNow hebben uitgenodigd
Slot
NowBelgiumNow is de titel geworden van de eerste
pentenale in België. Een vijfjaarlijkse tentoonstelling Ulrike Lindmayr en Stella Lohaus, augustus 2016de relationaliteit tussen al deze principes. Het aspect van een gat in de muur moest breken, of de muur moeizaam
Leyla Aydoslu ‘verbondenheid’ impliceert dat de (ruimtelijke) omgeving moest doorboren, is hier de opening al aanwezig en heeft
°1987 in Antwerpen, leeft en werkt in Gent.
de gietvorm kan worden van een meer autonome entiteit ‘Construction LXI’ iets van een komische ‘vuistslag in
(sculptuur). Hieruit is de uitdaging en noodzaak ontstaan de lucht’. Ondanks de monumentaliteit van het werk,
Leyla Aydoslu is een kunstenaar van Duits-Turkse afkomst, om meer site-specifiek te gaan opereren. Dit begrip kan is ‘Construction LXI’ op het eerste zicht veel te teder
Gatehouse
opgegroeid in België. zowel verwijzen naar de tastbare, materiële omgeving als en fragiel om met zijn drager te kunnen concurreren.
2006 – 2008: Grafisch ontwerp, Koninklijke Academie naar intangibele, ontastbare factoren. Steeds scheppen Het lijkt een ongelijke strijd. Het pluimgewicht werk
voor Schone Kunsten, Gent ze een context van waaruit iets ontstaat. ondergraaft via een heel andere weg de autoriteit van
2011: Academy Minerva, Groningen het poortgebouw, dat decennialang de ingang was van
Tekst van Stef Van Bellingen
2008 – 2012: Schilderkunst, Koninklijke Academie voor Schone een militair domein, namelijk door de ‘gewichtigheid’
Kunsten, Gent van het poortgebouw aan te tasten. De sculptuur lijkt in Leyla Aydoslu, Construction XLV, 2014, mixed
2013 – 2015: Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Gent media, 370 x 367 x 323 cm
Voor haar bijdrage aan NowBelgiumNow degradeert zijn beweging bevroren. Dit is nochtans niet de indruk
2015: Residentie Pilotenkueche, Leipzig
2016: Salzburger Kunstverein, Salzburg Aydoslu het statisch historische poortgebouw tot drager die het weerkaatsende licht op de transparante plastiek
van haar sculptuur. Het gebouw en de sculptuur zijn doet vermoeden: de tot grote buis (riool) gebogen
middels lange singels met elkaar verbonden, zoals de golfplaten (dak) suggereert in eerste instantie water en
Leyla Aydoslu’s werk vindt zijn oorsprong in de waterdrager met zijn last. Het gebouw fungeert als het beweeglijkheid. Een zoveelste boeiende paradox!
schilderkunst. Het materiële aspect won haar interesse ware als omgekeerde sokkel. Zo zet de kunstenares met
van de illusionistische mogelijkheden van dit medium. dit werk haar bijdrage in het discours over de verhouding
Door de exploratie van minder traditionele materialen tussen sokkel en sculptuur verder. Ondanks het gebruik
evolueerde haar werk van twee- naar driedimensionaal. van rommel en ready-made is Aydoslu een klassieke
Binnen de sculpturale taal speelt de relatie, omkering en beeldhouwster voor wie de omgeving niet enkel inspiratie
verbondenheid tussen ‘positieve’ en ‘negatieve’ vorm een is, maar ook een noodzaak voor haar sculpturen: om op
stuwende rol. Dit leidt tot een plastische en filosofische te rusten, tegen te leunen, aan te hangen, .... Naast deze Leyla Aydoslu, Construction XLV, 2014, mixed
bezinning over ontstaan, begin, groei, constructie, traditionele artistieke benadering is er evenzeer iets lucide media, 370 x 367 x 323 cm
deconstructie, regeneratie, herhaling, recuperatie ... en in haar oeuvre aanwezig. Terwijl ze in eerdere werkenin zijn herinnering. Wanneer twee of meerdere van deze (vaak vlees en charcuterie zoals kop, hesp en worst, …)
Kasper De Vos herinneringen op elkaar passen ontstaat een eerste idee is een van de vele onderwerpen die in zijn werken
°1988 in Antwerpen, leeft en werkt in Gent
om hier iets mee te doen. Pas als hij een geschikte locatie terugkomen. Dit zien we zowel in de vorm van collages of
of het juiste materiaal vindt, leidt die idee tot een beeld. grote stickers als in een monumentale sculpturengroep die
2007 – 2010: Beeldhouwkunst, Sint Lucas Instituut Antwerpen Het productieproces beïnvloedt zowel het karakter van het oversized sandwiches voorstelde en die tot zitmeubel om te
LLS 387 | Henri La Fontainestraat 60
2010 – 2012: Beeldhouwkunst, Koninklijke Academie voor materiaal als de manier waarop het bewerkt wordt. Tijdens picknicken was verbouwd.
Schone Kunsten, Gent dit proces wordt over de uiteindelijke vorm, textuur en kleur
sinds 2015: Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Gent beslist. De materialen die hij aantreft op zijn pad zijn vaak In LLS 387 toont Kasper De Vos een sculpturengroep
2014: ‘Reis naar het Morgenland’, project in public space met pover, overschotten van onze hedendaagse consumptie- en die mensen met erg specifieke kenmerken voorstelt en
kunstenaarscollectief Fase wegwerpmaatschappij. Hij botst op herkenbare vormen en die gepresenteerd worden op sokkels vervaardigd uit
2014 – 2015: ‘Art Burger Palace’, Het Paviljoen, Gent texturen die uitnodigen om nabootsingen te maken. gevonden en geassembleerde pvc rioleringsbuizen. De
2015: ‘Aanschouw’ creatiewedstrijd Middelheim museum,
Vos is gefascineerd door de portrettenreeks van de Duits-
Antwerpen
2016: ‘BALLS & Glory’, group-show, Galerie Rodolphe Het hele werk van De Vos heeft een humoristisch en vaak Oostenrijkse beeldhouwer Franz Xaver Messerschmidt,
Janssen, Brussel sociaal karakter waarmee hij het absurde van de werkelijkheid die met 52 bustes de verschillende menselijke emoties
tracht te ontbloten. Met het kunstenaarscollectief Fase trok heeft weergegeven. Dit inspireerde Kasper De Vos om
de kunstenaar met grote – bijna bewoonbare – sculpturen een aantal bustes te maken die gabbers uitbeelden. De
Kasper De Vos maakt voornamelijk sculpturen, maar door Antwerpen, van het Muhka op de kaaien tot in het gabbers vormen een subcultuur uit de jaren negentig die
ook collages, tekeningen en installaties. Zijn werkproces Middelheimmuseum, een optocht zoals we deze uit de zich uiterlijk spiegelt aan de skinheads. De gabber staat
beschrijft hij als een tocht, als een onderweg zijn “in negentiende eeuw kennen. In zijn ‘Art Burger Palace’ in bekend voor feesten op harde beats en xtc. De Vos toont
de fysieke realiteit met een bijzondere interesse voor Gent richtte hij een snackbar in en ‘bakte’ hij tijdens de in het medium van de klassieke portret beeldhouwkunst
natuurlijke landschappen, industrie, folklore, voedsel en openingsuren frieten en hamburgers uit piepschuim, isomo, personages uit een marginale subcultuur. De uitgewerkte
de westerse kunstgeschiedenis”. Hij voelt zich overal thuis, en schuimrubber, die de bezoeker – keurig verpakt – voor persoonlijke expressie van de gabbers is een ludieke
maar bindt zich niet aan een plaats of stijl. Al rondzwervend een democratische prijs kon kopen. In zijn promotievideo verwijzing naar Messerschmidt en diens bijdrage aan de
kunstgeschiedenis. Kasper De Vos, sketch for presentation, 2016
blijft hij staan bij monumentale, sculpturale vormen en voor de installatie refereerde De Vos naar ‘Andy Warhol
kleurcombinaties die hem verwonderen en neemt deze mee eating a hamburger’. Etenswaren of gefotografeerd voedselstunteligheid van de clandestiene act blijft sterk in zijn legale clandestiene actie of de absolute banaliteit van In het verlengde van zijn interesse voor taal liggen dan
Vedran Kopljar geheugen leven. In zijn eerste jaar op de academie gebruikt een handeling – verwant aan slapstick – inspireren de ook de door Kopljar opgevoerde performance-achtige
°1991 Slavonski Brod (Kroatië), leeft en werkt in Antwerpen
Kopljar voor het eerst deze foto als basis voor een schilderij. kunstenaar om deze te transformeren tot een artistieke recitaties van gedichten van verschillende schrijvers
Nu, zes jaar later, fungeert de foto als het uitgangspunt en poëtische handeling. (cf. E. E. Cummings, William S. Burroughs, Witold
2010 – 2015: schilderkunst, Koninklijke Academie voor Schone voor zijn bijdrage aan de tentoonstelling NowBelgiumNow: Gombrowicz en vele anderen). Verder is de kunstenaar
LLS 387 | Gatehouse
Kunsten, Antwerpen in de tuin van LLS 387, tegenover het tuinhuis, wordt de Aangekomen in de ruimte van de civiele dienst wanen we eveneens actief als zanger en tekstschrijver van de band
2015: ‘Trials & Tribulations’, Stadslimiet, Antwerpen gevel op een kleinere schaal nagebouwd, gebaseerd op de ons in een surreële kamer. We vinden ringmappen die Fluwelen Koord (samen met Jan Gordts, Bauke Noppen en
2016: ‘A-Amigos’, Tique Art Space, Antwerp kadrering van de foto. Een soort ‘fake ready made’ omdat een pseudo graffiti-inventaris vormen, maar evenzeer Ken Verhoeven).
2016: Coming People, S.M.A.K., Gent de achterkant van de bouwconstructie niet verbergt dat tekeningen (met vaseline) in de rubriek ‘Verzachtende
het om een decor gaat. De onwettige act wordt door de omstandigheden’, die op een verrassende wijze van
kunstenaar herhaald en wordt vervolgens aangegeven bij medemenselijkheid getuigen. Verder zijn er een
Vedran Kopljars artistieke methode laat zich omschrijven de dienst graffitibestrijding van de Stad Antwerpen in de opvouwbare versierde kerstboom met de titel ‘Bottom
als het bedenken, bouwen, optrekken en opzetten van veronderstelling dat deze daadwerkelijk verwijderd zal Up Top Down’, een didactische plaat met opschrift ‘PAS
mentale obstakels, die elke vanzelfsprekende voortgang worden. GEMOLKEN MELK’ en een Druivelaar scheurkalender,
belemmeren. Zijn kunst haalt vastgeroeste denkpatronen met op elke pagina dezelfde grap. In dit absurde mini-
onderuit en daagt ons uit om nieuwe standpunten in te Vertrekkend van het uitroepteken leidt een druppend universum is iedere dag hetzelfde!
nemen. Dient kunst niet bij uitstek om via de verbeelding verfspoor de bezoeker tot op de eerste verdieping van het
onze paradigma’s op losse schroeven te zetten? poortgebouw aan de overkant van de straat. Hier komt Wanneer Kopljar als kunstenaar probeert vat te krijgen
men uit op een fictief hoofdkwartier van een ambigue op dat wat hij rond zich heen waarneemt en ervaart dan
Zes jaar geleden ontdekt de kunstenaar als voorbijganger civiele dienst, die zich ‘vlijtig’ bezig houdt met het speelt het element taal – zoals hier in de bijdrage aan
in de straten in Hoboken (waar hij destijds woonde) een omschrijven en inventariseren van graffitiproblemen. NowBelgiumNow – een wederkerende rol binnen zijn
bevreemdende graffiti op de gevel van een huis: “TURKSE Kopljar drijft de spot met dit soort bureaucratische oeuvre. Hij gebruikt taal als instrument om contextuele
LINKSE JONGEREN!” Van de gevel loopt een verfspoor gedrochten, een spot die niet alleen aanklaagt maar met verschuivingen te veroorzaken door ‘displacement’ zowel
naar een huis een straat verder. Kopljar neemt een foto een glimlach evenzeer zichzelf en de artistieke handeling op inhoudelijk als vormelijk vlak. TURKSE LINKSE JONGEREN! (Hoboken), 2010, source material
van de gevel en het wegdek. Deze grappige vondst en de relativeert. De omslachtigheid en de absurditeit van eenmnemonische techniek is gebaseerd op het scheppen Het menselijk subject wordt met de scanner door het
Eva L’Hoest van denkbeeldige of bestaande plekken – gebouwen of reproductieproces in de virtuele ruimte op hetzelfde
°1991 in Luik, leeft en werkt in Luik
steden – die een ordenende structuur vormen waarin niveau als het object geplaatst en vice versa. Subject en
men beelden kan plaatsen om specifieke ervaringen of object zijn mallen geworden, abstracte fysieke vormen,
2015: Videokunst aan de Académie Royale des Beaux-Arts, kennis in het menselijke geheugen in te prenten. Met bepaald door krommingen en plooien, texturen en vormen,
Gatehouse
Luik deze techniek slaagden de oude retorici, maar tevens de materie en oppervlaktes. De herinnering wordt letterlijk
2015: ‘CHIMERA’, Galerie Meetfactory, Praag Middeleeuwse monniken alsook hedendaagse wiskundigen geobjectiveerd, onthecht van subjectieve associatie,
2015: Residentie Meetfactory, Praag en acteurs er in om volledige boeken te memoriseren. Dit empathie is schaars. Verlaten in deze digitale jungle, lijken
2016: ‘Marres Currents #3: Sightseeing’, Maastricht door de verschillende hoofdstukken of scènes te vatten mensen op toevallige passagiers die verloren zijn gelopen
in enkele mentale scans of beelden, die door middel van in hun eigen ‘geautomatiseerde’ herinnering, dit verklaart
een specifieke emotionele geladenheid, opvallende of de titel. In Eva L’Hoests videowerk ‘Motel Automata’
Eva L’Hoest vertrekt vanuit haar interesse in de visuele associatieve attributen of karaktertrekken, de verschillende vervagen dan ook zoals in een droom de grenzen tussen
manipulatie van het digitale beeld. Ze onderwerpt dit digitale volledige hoofdstukken opnieuw kunnen oproepen. object en subject, een droom waarin een mysterieus verhaal
beeld aan technische processen, gaande van een eenvoudige sluimert.
belichting tot het gebruik van complexe laserscanners: het Eva L’Hoest experimenteert in haar videowerk ‘Motel
finale videowerk lijkt dan ook zowel zijn eigen techniek Automata’ met de hedendaagse techniek van 3D
als de hergebruikte automatismen en het verlies van scans. Vandaag kunnen kleine laserstralen scènes en
informatie als centrale figuur in haar verhaal te visualiseren. gebeurtenissen vertalen naar een printklare herinnering in
de virtuele ruimte, aan tijd en zwaartekracht ontsnappend.
De oude Grieken en Romeinen waren waarschijnlijk de Met de hedendaagse 3D scans is de nood aan een mentaal
eersten die de menselijke geest en de herinnering als structurerend parcours met opgeslagen beelden, zoals
een mentale ruimte beschouwden, waarin informatie en in de ars memoriae, overbodig geworden. In plaats van
beelden als een driedimensionale herinnering konden bijvoorbeeld een familiefoto te interpreteren kan men door
opgeslagen of verwijderd worden. Tot op heden staat deze middel van een muis scrol nu door de scène wandelen, we Eva L’Hoest, Automata project, still, 2016
techniek bekend als ‘ars memoriae’. De architecturale kunnen als archeologen ons eigen verleden observeren.What did you read as a child? What were your favorite Anyone who loves to read, wouldn’t make his final What treasures will someone who loves reading as much as
Hüseyin Oylum books? I don’t know, was there any book hidden from you selection from the beginning, but reads different things and you do encounter in your library?
in those days? Or any book you read in secret? occasionally makes ‘naughty’ choices. Do you also have
°1979 in Istanbul, leeft en werkt in Brussel sinds 2006 I’m guessing they will face a lot of treasures. I have a refined
these kinds of periods? What have you read at those times?
All of Jules Verne’s books, Cervantes, Fakir Baykurt, Yasar library. My books are also loyal to a particular arrangement
2009 - 2010: Vrije Kunsten, Sint-Lukas Hogeschool Brussel Or do you still have those interim periods?
Kemal, the Altın Kitaplar series, illustrated encyclopedias, that has been installed by me, so I find every book in its
Gatehouse
2010 - 2014: Städelschule, bij Tobias Rehberger and Michael The Little Prince, Kemalettin Tugcu’s books which my Although I find your insight correct, it doesn’t apply to me. own native place when I look around. The books I have the
Krebber
mother forced me to read in elementary school and some of I usually know what I like and I read books that specifically desire to have at hand are normally lined up on my antique
2012: documenta 13, als lid van het Critical Art Ensemble
2014: ‘Pashmina’, Museum für Moderne Kunst, Frankfurt
the Aysegul series first come to mind. My favorite and the give me the same pleasure. Painted Bird, Thomas Berhard’s office desk. Some of those: Materialist doctrine of History,
2015: ‘So ist das Leben’, Leonhardi Kultur Projecten, Frankfurt one that affected me the most was ‘To Kill a Mockingbird’, Gargoyles, War and Peace, A Portrait of the Artist as a Collins Encyclopedia of Antiques, Anatolian Civilization,
2015: ‘Pollination - Pansies’, NICC, Brussel undisputedly. Young Man, The Brothers Karamazov, Death in Venice, The Art Book, Dante, Galileo, Carthage, Alexander The
The Emigrants, The Encyclopedia of the Dead, Rabbit Run, Great, Kazantzakis’s Freedom and Death, Psychoanalysis
Were there ever any bad habits related to books? For The Hunger, The Book of Disquiet by Fernando Pessoa Dictionary, Bakunin, Kropotkin, Proudhon’s books, my
example, did you steal any books? Or did you borrow a and Martin Eden. Except for some exceptional literary own books and my ex-lover’s, wildlife photographer Iago
“When the city turns its light off, my light is the book and never return it? masterpieces I don’t read many novels, for example ... I Silva’s wonderful book, in which his glam photographs of
only one that stays…” also think Sait Faik’s stories are unique. Arthur Cravan’s all wild cats called ‘Face to Face’ can be found.
I have a solid principle of not lending or borrowing books.
Posted by philipp von leonhardi on September 02, 2016 • 4 Comments 5890k people like this satire, Burroughs, Yesenin, Rimbaud and Boris Vian and
Instead, I like to buy the book, write the date and dedicate it
“When fire, what to save first” guest author Huseyin Oylum not in the least Poe’s poems. Philosophy, psychology, What are you reading right now?
to my friend who wants to have a copy of it. It’s always been
wrote to ‘Egoist Reader’ twice. We hadn’t met then. And we autobiographies, diaries, letters and experimental literature
that way, too. But there are few books that are taken from All books about philosophy and conceptual anarchy arouse
still have not. He writes like a madman. He will publish his next are my final choice.
my library ‘secretly, without my notice’. With the exception the desire within me to read them immediately. But now
book as a ‘suicide act’. That’s all I know. Hopefully we can have
of a very valuable document that is dear to me, a diary of a I’m busy writing a new book so I try not to read other
a coffee soon to pass beyond the Facebook correspondence. Is there a specific time and place you prefer to read?
young girl of the Byzantine, which has been ‘stolen’ from novels. When I write, I usually read books I refer to as
From Lautréamont to Mishima, ranging from Deleuze to my library and greatly depressed me. When the entire city turns off its light, my light stays on. ‘bibliography’.
Artaud, the pretentious attitude of his library will surely surprise Because I only read and write in the silence of the night.
you. Go ahead, walk in freely…
By Philipp von LeonhardiDo you have a kind of books or author you say you would If you think of books recently published, can you name a Comments o Hüseyin Oylum says:
never read? discovery? One day everyone will be talking about this or 4 Responses to “When fire, what to save first”
that book from the author... 05/09/2016 at 22.18 p.m.
Yes, I have. Personal development books, spiritual books, 1. Olga Pizzanova says: Sorry, I don’t know what you are looking for but it is
New Age-style books and I don’t read Elif Shafak. No. (after a pause of a minute) Although maybe. possible that your high expectations fail you. My
02/09/2016 at 10:10 a.m. apologies.
Do you resort to unorthodox reading methods to read, such Once you were reading spiritual books and dealing
as electronic books...? with mystical topics, now you refuse by saying you Leave A Comment
Hüseyin Oylum’s “When fire, what to save first” never read those books, why?
No, I do not read electronic books at all. I like to hold the Reply
book in my hands, feel the pages, play with it and smell Hüseyin Oylum 2016
“In fact, in an attempt to save my library, I might as well die.
it. However, there are some books of my own that I buy o Hüseyin Oylum says:
All of my books are very precious to me and it is impossible for
through the Internet as many of them are out of print in me to say ‘this is enough’. The tough job of making a list of ten
the bookstores. Someone who spends money to buy his items feels like forcing ‘Sophie’ to choose between sons in a Nazi 05/09/2016 at 22.15 p.m.
own book is perhaps considered an irony, but this situation concentration camp. But first, I will probably choose books that Having had read enough of what I have read and found
amuses me. would be…” them possibly inadequate. In the past I drank milk, now
Ethica, Benedictus de Spinoza now I don’t drink milk or come near any dairy products,
for example…
If I say ‘neglected’ books, what comes to your mind? Capitalism and Schizophrenia, Gilles Deleuze & Felix Guattari
Presentation of Sacher Masoch, Gilles Deleuze Reply
I don’t think I can list them specifically, but there are many Les Chants de Moloror, Comte de Lautréamont
more ‘neglected’ authors than books, I believe. To write Heliogabalus; or the Crowned Anarchist, Antonin Artaud
a book means to put the spirit and the brain forward in Confessions of a Mask, Yukio Mishima 2. Olga Pizzanova says:
motion. Many valuable authors who tried to reveal their Bartleby, Herman Melville
The Year of the Death of Ricardo Reis, José Saramago 05/09/2016 at 22.15 p.m.
souls in their lifetime, went unnoticed. Raymond Roussel
Mutual Aid-Factor of Evolution, Pyotr Alekseyevich Kropotkin I couldn’t find what I was looking for.
was rediscovered much later, after his death. This is quite a
Statism and Anarchy, Mikhail Aleksandrovich Bakunin Reply
sad situation, I think.
Bakunin Against Marx, Mikhail Aleksandrovich Bakunintoegelegd. Haar video debuut ‘Hotel Red Shoes’ (een betrokkenheid, presenteert Spilliaert zich alsof ze een
Lisa Spilliaert samenwerking met haar zuster Clara Spilliaert) getuigt professionele opdracht uitvoert. Door fotografie als
°1990 in Tokio, woont en werkt in Gent
hoe vrijwel onmiddellijk Spilliaert de kwaliteiten van haar ritueel te tonen en door de strakheid van het werk wordt
fotografisch werk kon vertalen naar het bewegend beeld. het autobiografische overstegen.
2008 - 2013: Fotografie, Koninklijke Academie voor Schone
Gatehouse | Henri La Fontainestraat 60
Kunsten, Gent Haar tweede video werk ‘Growth Record 1’ is het begin ‘Growth Record 1’ werd voor het eerst getoond als een
2014: Prijs voor Beeldende Kunst van de Provincie West- van een serie, die - als concept - ongeveer jaarlijks het installatie op de tentoonstelling te Be-Part /Platform
Vlaanderen met bijhorende tentoonstelling in Be-Part, Waregem groeien van een baby tot volwassen persoon filmisch voor Actuele Kunsten (Waregem, december 2014-maart
2015: Rotterdam International Filmfestival en fotografisch wil vastleggen. De kunstenares toont 2015), ‘Growth Record 2’ ging in première in de
2016: Image Forum Festival, Kyoto Art Center / Theatre Image zich dus in de serie ‘Growth Record’ nog uitdrukkelijk Beursschouwburg Brussel in het voorjaar van 2016. In
Forum Tokyo / Yokohama Museum of Art als fotografe, die – dan wel – gefilmd wordt. Op de het kader van NowBelgiumNow heeft Lisa Spilliaert nu
2016: Screenings Beursschouwburg Brussel
klankband, vrijwel aan het begin van ‘Growth Record 1’ het derde luik gerealiseerd.
vertelt de kunstenares expliciet wat haar motivatie is. We
Als kind van een Japanse moeder en een Belgische vader horen haar onomwonden melden dat ze seksueel intiem Verder toont Spilliaert in NowBelgiumNow een van de
verhuisde Spilliaert op 17-jarige leeftijd van Tokio was met een Japanse man die negen maanden later vader vele fotoportretten van de baby op groot formaat, dat ze
naar Brugge. Het heen en weer bewegen tussen deze werd. Ze beeldt zich in dat zijzelf net zo goed degene kon maakte tijdens de filmopnames van ‘Growth Record 1’.
culturele achtergronden enerzijds en haar fascinatie voor zijn die zwanger werd, en dus de toekomstige moeder. Lisa Spilliaert, film still from the rushes Growth Record 3, 2016
genealogie anderzijds lopen als een rode draad door haar Hoewel het hele project zich op het eerste zicht aandient
oeuvre, dat steeds autobiografische elementen bevat. als een poging om een zeer jong wezentje te portretteren,
In haar video’s vloeien leven en werk door elkaar, op en indirect evenzeer een vorm van zelfportret is (het
een subtiele manier vertaalt ze haar persoonlijke wereld ouder worden van de kunstenares, de fotografe, wordt
steeds naar het universele. evenzeer gedocumenteerd), zijn we getuige hoe zij
zichzelf een plaats geeft in het leven van het jonge kind.
Lisa Spilliaert volgde een opleiding als fotografe aan het De kunstenares balanceert op de scheidingslijn tussen
KASK, Gent, maar heeft zich vrij vlug op film en video indringer en observator. Ondanks haar persoonlijkeClarity’, 2013 is gebaseerd op responsefilmpjes. Dit zijn staat dit jaar terecht wegens onzedelijkheid en overtreding tonen analogie met poses die we kennen uit klassieke
Emmanuel Van der Auwera video’s die jongeren van zichzelf maken terwijl ze een van de wet op publieke moraal in Canada. De titel verwijst schilderijen: de waardigheid van het volk, ‘groeps-rouw’,
°1982 Anderlecht, leeft en werkt in Brussel
gruwelijk of walgelijk internetfilmpje bekijken. Met de naar de fysieke locatie waar de oprichter leeft en de site mensen die een blok vormen en een verontwaardiging delen,
webcam van hun computer filmen ze hun eigen reacties gehost is: De provincie Alberta in Canada. zoals men in verschillende manifestaties terugvindt: “nous
2005 - 2008: École supérieure d’Art, Clermont-Ferrand tijdens en na het kijken. Soms filmen ze zichzelf terwijl ze sommes Bruxelles”, “we are Paris”, “je suis Charlie”. Het
Gatehouse | Henri La Fontainestraat 60
2008 - 2010: Le Fresnoy – Studio national des arts naspelen wat ze gezien hebben. Een responsevideo wordt Op de avond van de opening zal er een nieuwe versie individu gaat op in de groep. Alle tekst is letterlijk opgelost,
contemporains meestal gemaakt omdat iemand je uitgedaagd heeft. In uitgevoerd worden van dit toneelstuk dat hij eerder dit enkel de foto blijft zichtbaar.
2014 - 2015: Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Gent die zin is het werk van Van der Auwera politiek gelaagd jaar opvoerde in ‘Hors Pistes’ het jaarlijkse ciné- en
2015: Young Belgian Art Prize, Langui Award en kritisch: provocatie, groepsdruk, ‘erbij willen horen’,
Emmanuel Van der Auwera wordt vertegenwoordigd door
performancefestival van Centre Pompidou, Parijs, 2016
regels overtreden, ongecensureerd willen tonen etc. en in het kunstencentrum ‘Campo’ in Gent, 2016. De
Harlan Levey Projects in Brussel. vormen het uitgangspunt van verschillende van zijn werken, performance blijft tekstueel hetzelfde, maar door de
evenals van het centrale werk dat Van der Auwera toont in specificiteit van de ruimte zullen de acteurs in LLS 387
NowBelgiumNow ‘Central Alberta’. zich tussen het publiek bevinden, waardoor de notie van
Van der Auwera maakt sculpturen, foto’s, video’s en
installaties. Hij is geïnteresseerd in nieuwe technologieën, de ‘anonimiteit van stemmen uit de massa’ (zoals ook zo
en vooral dan wat de schaduwzijde en impact van deze ‘Central Alberta’ gaat over ‘Bestgore.com’ (BG), een vaak op het internet voorkomt) nog versterkt wordt. Het
nieuwe technologieën betreft. Deze donkere zijde vormt internetsite die in 2008 gelanceerd werd door de Slovaaks- stuk werd ook opgevoerd als basis voor een film die in het
de kern van zijn oeuvre. “Hoewel sociale media in mijn Canadese Mark Marek. Op deze site staat expliciet foto- en poortgebouw te zien is. Daar verschijnen de gezichten in
persoonlijke leven nauwelijks een rol spelen, ben ik filmmateriaal van extreem gruwelijke gebeurtenissen zoals close-up en zijn de personages ‘larger than life’, wat hen op
gefascineerd door de revolutie die ze veroorzaakt hebben onder andere moord, foltering, mutilatie, zelfmoord etc. een bepaalde manier ontmenselijkt en dichter bij de inhoud
in de manier waarop we naar onszelf en naar de wereld Men vermoedt dat de site maandelijks tussen de 10 en 15 van hun relaas brengt, zij worden hun tekst
kijken”. Veel inspiratie en materiaal komt rechtstreeks van miljoen bezoekers heeft, wat het tot de grootste ‘shock’-
het internet: We zien in ‘Home’, 2015 (een multi-channel site van de wereld maakt. De performance laat verschillende Verder is er ook nieuw 2-dimensionaal werk te zien van Van
video installatie) door soldaten zelf geposte filmpjes waarin gebruikers van de site aan het woord (de tekstfragmenten der Auwera dat verband houdt met hoe de media groepen Emmanuel Van der Auwera, Central Alberta, performance,
ze bij hun thuiskomst met hun hond beginnen rollebollen zijn een collage van wat op de site te vinden is) evenals het mensen die eenzelfde emotie uitdrukken afbeelden. De Campo, Ghent, 2016
en in extase geraken, en het werk ‘A certain amount of verdedigingspleidooi van oprichter Mark Marek. Marek gelaatsuitdrukkingen van de mensen die ‘in shock’ zijnop de straathoeken en pleintjes zijn amper nog in kaart te borden stuk te werpen en tussen de scherven te dansen. kunsthistorische vondsten, die hij imiteert en van een
Bram Van Meervelde brengen door een leek. Middels overdrijving en persiflage Ook de basis van de democratie (om over een wet ‘ja’ of hedendaags icoon voorziet. Zijn werken gaan in die zin niet
°1991 Borgerhout, leeft en werkt in Antwerpen en Athene
formuleert de kunstenaar een plastisch artistiek antwoord ‘neen’ te stemmen) vindt zijn oorsprong in Griekenland. ‘over’ iets, maar vloeien voort ‘uit’ iets.
op deze gang van zaken. Niet alleen in de veilige context Dit werk vat op een humoristische doch pijnlijke manier de
2010 – 2014: Vrije Kunsten, Koninklijke Academie voor Schone van een museum of kunstinstelling, maar evenzeer in de Griekse politieke, maatschappelijke en economische inertie
Gatehouse | Henri La Fontainestraat 60
Kunsten, Antwerpen publieke ruimte zelf. Zijn werk ‘Straatmeubilair’ kwam tot samen. Een ander werk is een kleurfoto van een banner die
2014: ‘Never been’ (met Bence Rohánszky), Epoque, Antwerpen stand door op straat gevonden objecten (stoelen, kastjes) de kunstenaar maakte, met het opschrift ‘KATATHLIPSI’
2014: ‘NEW’ (solo), Édition Populaire, Antwerpen ter plekke vakkundig in de camouflagekleuren van het (KATAθλIΨH). In de oorspronkelijk gevonden banner
2015: Transit Gallery, Mechelen legeruniform te schilderen. Hiervan heeft hij foto’s gemaakt stond het woord ‘bezetting’, maar door één letter te
Bram Van Meervelde wordt vertegenwoordigd door Transit en in een publicatie in de vorm van een krant verzameld: veranderen betekent het ‘depressie’. Het meeste materiaal
Gallery. ‘Straatmeubilair Newspaper’, 2016. vindt Van Meervelde op straat. Wat hij toont heeft hij vaak
slechts een heel klein beetje veranderd. De essentie is reeds
Op de eerste verdieping in het poortgebouw toont in de realiteit aanwezig, de kunstenaar blaast – slechts – het
Bram Van Meervelde beschrijft zijn werk als volgt:
Bram Van Meervelde straatverhalen. Hij resideerde in 2012- stof eraf opdat het zichtbaar wordt.
“Straatverhalen zijn dingen die zich verschuilen in de
allerkleinste hoeken en gaten. Woorden, klanken, been 13 met een Erasmusbeurs in Athene, net tijdens de periode
en fossiel. De variatie in al deze dingen toont de weg die ik van de politieke onrust en de zovele manifestaties tegen het Het werk ‘Europese slang’ stelt een serpent voor in de
bewandel tijdens deze periode van mijn leven. De materialen toenmalige interne politieke (wan)beleid en de destructieve kleuren van Europa (blauw en geel) en op de didactische
die ik gebruik zijn specifiek, want ze hangen samen met wat impact van de regelgeving van de Europese Unie. In een kaart is haar habitat rood gemarkeerd. Ze bedreigt meer
er valt te vertellen.” Verschillende werken van Bram Van installatie opgebouwd met de intentie eruit te zien als “het regio’s dan waar we spontaan zouden vermoeden dat de
Meervelde vertrekken vanuit een verontwaardiging hoe onze beste kraam van de rommelmarkt” (Van Meervelde) zien we grenzen van het Europees grondgebied liggen.
samenleving zich recent heeft ontwikkeld. Van Meervelde opgerolde en uitgerolde banners, kranten en pamfletten.
leest de straat en reageert: Een jaar na de militarisering Maar ook foto’s, tekeningen maquettes en objecten. Bram Van Meervelde’s werkwijze is direct en onomwonden.
zijn er nog steeds veel zwaarbewapende soldaten in de stad Hij is de kunstenaar die zijn onvrede met de maatschappij
Bram Van Meervelde, Straatmeubilair, 2016
(Antwerpen). Ook Brussel kreunt nog steeds onder de Een metalen bord heeft het opschrift IΣΩΣ, wat ‘misschien’ toont in diezelfde maatschappij. Hij zoekt de confrontatie.
‘lock-down’, en het aantal 360°-lens bewakingscamera’s betekent. Velen kennen de Griekse traditie om op een feest Andere werken van Van Meervelde gaan terug op oudebeeld te verkrijgen. Ze zoekt een bepaalde spanning in het vanuit het typische perspectief van iemand die zichzelf van fotografie te onderzoeken en bloot te leggen. Sindsdien
Sine Van Menxel beeld die mits subtiele of meer ingrijpende manipulaties in fotografeert. En toch zou ook hier weer iets anders kunnen kan ze als het ware iets onzichtbaar zichtbaar maken.
° 1988 in Antwerpen, leeft en werkt in Antwerpen
de donkere kamer naar de voorgrond getild wordt. gebeurd zijn. Als een witte slang of een brede krijtstreep
krult het felle zonlicht rond de voet, de enkel, de kuit. De
2006 – 2010: Fotografie, Hogeschool Sint-Lukas, Brussel De toeschouwer blijft soms een beetje verward zwart-wit contrasten zijn zeer fel, de ledematen liggen als
LLS 387 | Henri La Fontainestraat 60
2014: ‘Fencing a piece of time’ (solo), trampoline, Antwerpen achter. In eerste instantie ervaren we haar fotografie het ware levenloos in het beeld.
2016: ‘Eins, zwei, Wechselschritt: 50 years of ART COLOGNE als vanzelfsprekend en wat we zien is in hoge mate
and the avant-garde in contemporary art in Belgium, Germany herkenbaar, maar tegelijkertijd worden we door iets Een ander werk toont witte bollen in kartonnen
and the Netherlands’, Art Cologne, Cologne bevreemdends getroffen. Ze tracht in haar beelden verpakkingen voor eieren. Dat alles ligt rustig gestapeld in
2016: ‘A good thing on a lesser day’ (solo), trampoline, Antwerpen telkens weer kleine visueel interessante situaties te tonen,
Sine Van Menxel wordt vertegenwoordigd door trampoline. het gras. Het perspectief en de vorm van de stippen verraadt
en zoekt naar manieren om de fotografische technologie dat het, ondanks de visuele connotatie, niet om eieren
in het beeld zelf te materialiseren. Daardoor gebeurt gaat maar om magneten die tijdens de belichting op het
een ogenschijnlijk tegenstrijdige beweging: Van Menxel fotopapier bevestigd zijn. Het effect is zeer bevreemdend
Sine Van Menxel werkt met analoge fotografie. Voor haar
ontdoet het fotografisch procedé van haar magisch effect, en men waant zich in een surreëel landschap. Hier vindt een
is een van de belangrijkste aspecten van analoge fotografie
en tegelijkertijd worden alledaagse herkenbare dingen aanraking tussen analoge fotografie en photoshop plaats: de
het gebruik van licht, en dat valt dan ook meteen op in haar
onherkenbaar gemaakt, waardoor de magie opnieuw haar esthetiek doet denken aan simpele digitale bewerkingen,
werk.
intrede doet. aan een ingreep die niet in de traditie ligt van de analoge
Licht maakt objecten en situaties zichtbaar, maar heeft ook afdruktechniek.
de kracht om ze te vervormen. Door de aandacht die ze ‘Parasol #1’ en ‘Parasol #2’ en ‘Leg Selfie #1’ en ‘Leg
besteedt aan schaduwen en zwart-wit contrasten, worden Selfie #2’ tonen zomerse vakantiesituaties. Het felle Van Menxel wordt geïnspireerd door dingen die zich in
haar foto’s geen registratie van de realiteit, maar wel een zomerlicht brandt delen weg. De zonnewering filtert en het dagelijks leven in haar directe omgeving bevinden. En
heel persoonlijke interpretatie ervan. Dit zet zich verder bij biedt verschillende alternatieven voor het uitlichten van deze dingen zijn ook voor de toeschouwer zeer vertrouwd
het belichten van het papier in de donkere kamer. Ze kan de werkelijkheid. Ondanks de titel ‘Leg Selfie #1’ die ons en herkenbaar. In die zin is het unieke dat zich in haar werk
zelf, letterlijk en figuurlijk, tussen het licht en het papier in zou doen geloven dat de foto met een smartphone genomen afspeelt niet datgene wat ze toont, maar hoe ze het toont. Al Sine Van Menxel, Leg selfie #1, 2016,
staan en zo bewerkingen aanbrengen om het uiteindelijke is, kijken we naar een analoge zwart-wit foto van benen, sinds haar studietijd was ze gedreven om de mogelijkheden analog silver gelatin printBerlijn, en naar Los Angeles, Miami en New York in de controversieel, poëtisch, teder, provocatief, marginaal
David Widart Verenigde Staten van Amerika. en confronterend. Toch gebeurt dit steeds met een
°1982 in Verviers, leeft en werkt in Luik
respect voor het gefotografeerde subject/object. Men
Wat het formele karakter van zijn werk betreft, zijn er qua waant zich in een soort ‘no man’s land’ zonder oriëntatie.
2012: ‘Métamorphose’ (solo), Centre d’Art contemporain Les presentatie bij Widart verschillende mogelijkheden. Hij Stoom, rook, mist, zwak licht, vlekken, uitlaatgassen.
LLS 387
Brasseurs, Luik toonde zijn foto’s eerder al op verschillende dragers zoals De geportretteerde lijkt dronken, gedrogeerd, half
2013: ‘Supersonic Youth’, Nederlands Fotomuseum, Rotterdam dibond, ingekaderd, gewoon geplot op papier en met slapend, uitgeput, mentaal afwezig, heeft een lege blik, …
2013: ‘Jeunes Belges’, FoMu, Antwerpen nageltjes opgehangen of in classeurs. De zichten van de muren, de straten, opschriften,
2014: ‘The Belgian Six’, Bozar, Brussel afval, of graffiti zetten dit gevoel van desoriëntatie
In het tuinhuis van LLS 387 toont David Widart 120 onverbiddelijk verder. Deze maatschappelijke en
2013: Prix Fernand Baudin, Brussel urbane chaotische wirwar wordt door Widart op bijna
foto’s die op een scherm geprojecteerd worden. Sinds
2012 werkt hij enkel analoog, dit blijft voor hem de enige maniakale wijze in een catalogus ondergebracht die geen
wijze om het moment vast te leggen: “çà materialise le ambiguïteit kent. En deze registratie en inventarisatie
David Widart heeft een ongebruikelijk parcours afgelegd:
moment”. En inmiddels werden al bijna 10.000 momenten staat op hetzelfde niveau als de beelden, wordt steeds
aanvankelijk studeerde hij elektromechanica, alvorens hij
gematerialiseerd. Dit reusachtig archief van momenten, samen met de foto’s tentoongesteld, en fungeert als
met fotografie in contact kwam. Hij is een ‘heterodidact’: hij
bijna 300 rolletjes van 36 opnames, is systematisch een soort kompas. Widart toont de chaos en de orde.
leerde fotografie zonder vaste methode en met de hulp van
gecatalogiseerd. Bij ieder beeld brengt Widart de volgende Het inventarisnummer kan dan ook begrepen worden
vrienden en de vele mensen die hij op zijn reizen ontmoette.
informatie aan: het frame, het nummer van de film, de data als een aandacht voor het unieke (moment) opdat
waartussen de filmrol werd gebruikt (dag, maand, jaar), het niet verdwijnt. De kunstenaar als onvermoeibaar
Het fotografisch oeuvre van Widart bestaat voor het
soms dag en uur, en plaatsnaam (stad). registrator, van zijn eigen werk, maar bovenal van de
grootste deel uit portretten en urbane omgevingen. Hij
realiteit, onverbloemd, “tel quel”.
noemt zijn werk vaak het resultaat van een toeval, hijzelf
wil zo weinig mogelijk controle uitoefenen op het beeld. De portretten (in de brede zin van het woord) die Widart
Widart fotografeert in verschillende steden in binnen- en maakt van mensen, planten, gebouwen, feestjes, plassen,
buitenland. Hij reisde de voorbije jaren naar verschillende muren, straten, lichaamsdelen, tattoos, littekens, David Widart, 23rd frame, film #192, between
steden en landen: Kiev in Oekraïne, Hong Kong, Marokko, wonden, etc. zijn inhoudelijk meerduidig: dubbelzinnig, March 20, 2015 and March 22, 2015, Los AngelesLeyla Aydoslu Bottom Up Top Down (dubbele kerstboom), 2016 Hüseyin Oylum grading: Loup Brenta
oil on wood, hinges, crayon subs JP-EN: Emi Kodama
Construction LXI, 2016 231 x 202 x 229 cm When fire, what to save first, 2016 subs NL-EN: Ilse Carbonez (1,3), Stijn Schiffeleers (2)
acrylic corrugated plates, tie down straps, wood, bolts, presentation of collection of paintings titles: Mario Debaene
nuts, washers Didactische plaat niveau B II (PAS GEMOLKEN MELK), acrylic on canvas met de steun van: VAF, Provincie West-Vlaanderen,
exhibited works
length: 1100 cm, diameter: 160 cm 2014 variable dimensions Be-Part, Escautville en LLS 387
oil on canvas, wood, rope
124 x 98 cm Growth Record 1, 2014
Kasper De Vos Lisa Spilliaert framed photograph
De oude Janssens, 2016 77 x 106 cm
NATIVE KITCH AND SPIRITUAL RAVERS, 2016 Druivelaar tear-off calendar, first printing edition of 50 Growth Record 1, 2014 – 2015
5 busts with pedestal 6,5 x 10,8 x 2,5 cm JP/BE, single screen, colour, stereo, 16:9, 8’ 45”
polyurethane, resin, pigments, PVC pipes, concrete, recorded on 7 April 2014 Emmanuel Van der Auwera
pebbles, synthetic coat Aanvragen, verklaringen en verzachtende
162 x 45 x 60 cm, 185 x 36 x 44 cm, 190 x 40 x 40 cm, omstandigheden, 2016 Growth Record 2, 2015 – 2016 Central Alberta, 2016
215 x 35 x 30 cm, 248 x 40 x 30 cm ring binders, crayon, vaseline, pigment, acrylic paint, JP/BE, single screen, colour, stereo, 16:9, 9’ 25” performance
paper recorded on 11 March 2015 approx. 45’
variable dimensions actors: Jan Marcoen, Indra De Bruyn, Ameer Jabarah,
Vedran Kopljar Growth Record 3, 2016 Nathan Ooms, Stine Sampers, Sander Kinne,
JP/BE, single screen, colour, stereo, 16:9, 6’:30” Tracee Westmoreland, Kurt Vandendriessche
Rechts is links voor wie twee linker handen heeft, 2016 Eva L’Hoest recorded on 6 June 2016 sound technique: Michael Crabbé
wood, brick, stone strip, cement, mortar, acrylic paint
245 x 466 x 35 cm Motel Automata, 2016 camera: Liam Singelyn (1, 2), Chloë Delanghe (3) Central Alberta, 2015
single screen, colour, stereo, 16:9, 10’ each rotation edit: Elias Heuninck single screen, colour, stereo, 16:9, 46’ 30”
mix: Laszlo Umbreit (2), Yoerik Roevens (3)Memento serie, 2016 Parasol #2, 2016 David Widart
aluminium offset panel on aluminium mount analog silver gelatin print
142 x 99,3 cm 125 x 103 cm Yours, Mine, Done, 2016
120 analog photographs: transformed to digital slide
Atelier, 2015 – 2016 show, 4:3, painted mdf screen, 192 x 144 cm
Bram Van Meervelde analog silver gelatin print text printed on paper, 250 x 100 cm
90 x 67 cm
Serpens European, 2016
garden hose, concrete, acrylic, adhesive letters, wood, Leg Selfie #1, 2016
polystyrene, tape, plexi analog silver gelatin print
37 x 300 x 180 cm 50 x 40 cm
Straatverhalen, 2016 Leg Selfie #2, 2016
in situ installation with found objects, printed matter, analog silver gelatin print
sketches, photographs, models, drawings 50 x 40 cm
variable dimensions
Zonder titel, 2016
analog silver gelatin print
Sine Van Menxel 111 x 129 cm
Parasol #1, 2016 Zonder titel, 2016
analog silver gelatin print analog silver gelatin print
125 x 103 cm 59 x 46 cmNOWBELGIUMNOW
Exhibition concept and realization: LLS 387 thanks all the participating artists and Guillaume Bijl,
Ulrike Lindmayr and Stella Lohaus Vaast Colson, Michael Dans, Anny De Decker, Filip Gilissen,
Johan Goiris, Laurent Jacob, Xavier Mary, Sis Matthé, Willem
Colophon
Coordination: Oorebeek, Chris Pype, Philip Rubbens, Vincent Stroep, Koen
Pepa De Maesschalck Theys, Adrien Tirtiaux, Margot Vanheusden, Leon Vranken,
Pascal Willekens, Veronik Willems & Sophie Anson,
Production Team: Etienne Wynants.
Nadia Bijl, Martin Blank, Elias Cafmeyer, Michael Crabbé,
Mies Harleman, Radojka Kopljar, Ulapimir Kopljar,
Rufus Michielsen, Muki Muric, Bauke Noppen, Ria Pacquée, NowBelgiumNow is sponsored by Duvel Moortgat,
Hans Wuyts Matexi (’t Groen Kwartier), Vidi-Square and licht.
Texts: LLS 387 ruimte voor actuele kunst is structurally supported by
Pepa De Maesschalck, Ulrike Lindmayr en Stella Lohaus the Flemish Government and the City of Antwerp.
Translations Dutch - French:
Séverine Windels, Elias Cafmeyer, Anny De Decker,
Simon Delobel, Adrien Tirtiaux, Etienne Wynants
Graphic Design:
Bram Denkens
LLS 387 ruimte voor actuele kunst vzw
Attendants and catering: Lange Leemstraat 387, 2018 Antwerpen
Yirka De Brucker, Kati Heck, Karolien Jansen, T: +32497-481727
Clara Lissens, Francine Moyé, Kathy Moyson, Jolke Van Aerde, E: lls387@telenet.be
Sietske Van Aerde, Tom Van Camp, Liese Vanhove W: http://users.telenet.be/lls387NowBelgiumNow
Leyla Aydoslu
NowBelgiumNow
Kasper De Vos
2016
Vedran Kopljar
Expo du 3 sept au 16 oct 2016 Eva L’Hoest
Ouvert ven - dim 14h à 18h et sur rendez-vous
Hüseyin Oylum
Trois lieux: Lisa Spilliaert
LLS 387, Lange Leemstraat 387
Portail Hospitaalplein (‘t Groen Kwartier) Emmanuel Van der Auwera
rez-de-chaussée derrière portail (Henri La Fontainestraat 60/
Hospitaalplein)
Bram Van Meervelde
Sine Van Menxel
David Widart
LLS 387 ruimte voor actuele kunst vzw
Lange Leemstraat 387, 2018 Antwerpen
T: +32497-481727
E: lls387@telenet.be
W: http://users.telenet.be/lls387 artistes invités par Ulrike Lindmayr et Stella LohausNowBelgiumNow: spatialité et temporalité ont rarement Une exposition de groupe basée uniquement sur des Il semble qu’ une relation problématique et artificielle s’est grand nombre d’espaces ‘pop-up’ temporaires, des lieux
occupé une place aussi cruciale dans le titre d’une exposition critères spatio-temporels risquerait facilement d’être établie entre l’artiste et le commissaire. L’artiste se demande tels que Stadslimiet (géré par Vaast Colson et Dennis
de groupe. La première édition de NowBelgiumNow date ramenée à une dimension documentaire. Cela aurait été le souvent comment entrer en contact avec les commissaires Tyfus) et Hole of the Fox (Benny van de Meulengracht-
de 2011. Nous organisons aujourd’hui la seconde édition, cas si nous avions sélectionné parmi les septante ateliers un d’expositions et comment organiser une visite d’atelier. Vranx) sont à épingler. À Bruxelles, le NICC et Komplot
avec l’intention d’établir dans l’avenir cette récurrence total de cinquante œuvres, de petites à moyennes, et si nous Devant cette difficulté, il aspire d’autant plus à acquérir continuent à œuvrer sans relâche pour faire face au manque
Introduction
quinquennale. Choisi en 2011 - avant le succès électoral les avions présentées côte à côte, tel un catalogue de l’art une formation post-académique ou à obtenir une résidence de possibilités d’exposer. En Wallonie également la
de la NV-A et sa majorité dans le gouvernement flamand - belge actuel. Notre approche fut différente. d’artiste à l’étranger. Il s’agit en effet de lieux de rencontres scène artistique a fortement évolué ces dernières années :
le titre exprimait déjà qu’artistes flamands et wallons se garantissant des contacts avec des professionnels qui à Liège le complexe RAVI abrite un grand nombre de
rencontrent rarement au sein d’expositions communes. le conseillent et lui accordent du temps. La plupart des nouveaux ateliers, l’asbl Galerie Central expose le travail
Les rencontres
Et également que, la notion ‘d’art belge’ reste, malgré les commissaires en phase préparatoire d’une exposition de jeunes artistes et le collectif d’artistes La Superette fait
Rencontrer des artistes (plus) jeunes ou débutants et
décisions politiques et les réformes de l’État, une donnée utilisent ces institutions comme sources d’information preuve d’initiative. Grâce à Hotel Charleroi une nouvelle
s’entretenir avec eux de leur point de vue artistique, de
concrète, distincte et de qualité. pour leur présélection. Cette ‘shortlist’ (la liste des artistes dynamique a été créée dans la cité industrielle permettant à
leurs intentions ou de leurs ambitions - et évidemment de
présents dans une institution) est rarement remise en différents artistes plasticiens d’obtenir une visibilité au sein
L’approche préconisée met en avant le travail sur le terrain. leur œuvre précoce - constitue à nos yeux un des aspects les
question. Il est de plus en plus rare qu’un commissaire de cette plate-forme expérimentale.
Les artistes ne sont sélectionnés ni sur dossier ni sur base plus passionnants du travail de commissaire d’exposition.
effectue seul une visite d’atelier. Le champ artistique s’en
d’un concept défini. Tout comme en 2011, pendant six mois Aux dires des artistes, une telle démarche est rare. Par
trouve réduit, ce dont profite toujours les mêmes structures De bouche à oreille
nous avons rencontré plus de septante artistes et découvert conséquent, la plupart d’entre eux ont pris l’habitude de
et ce qui accroît la concurrence entre artistes. Qui est exclu ? Dans le milieu artistique bon nombre de contacts
une multitude de nouveaux points de vue artistiques. Cette fournir, avant une visite d’atelier, des images, des liens
Qui est admis ? Faire ses premiers pas dans le milieu s’établissent de manière informelle. Mais pas uniquement !
manière de procéder nous a permis de constater l’émergence url et des liens Vimeo ou autre. À leur étonnement, telle
professionnel constitue encore et toujours le défi majeur Les artistes qui fréquentent LLS 387 et qui souhaitent
de nouveaux médias, de nouvelles attitudes et de sources n’était pas notre demande. Nous nous sommes uniquement
des jeunes diplômés ou comme l’exprime le titre d’une faire visiter leur atelier, ou ceux qui nous contactent
d’inspiration inédites. Refaire un tour d’horizon de la scène intéressées aux œuvres que l’artiste souhaitait montrer
sculpture de Kati Heck : ‘Dabei sein ist alles’. pour présenter leur travail, ne sont jamais éconduits. Il
artistique après cinq ans s’est avéré intéressant. A l’aune et commenter. Il lui appartenait de choisir la forme sous
de cette périodicité, l’évolution de l’expression artistique laquelle il désirait présenter son travail (l’œuvre elle-même est important qu’un artiste puisse de sa propre initiative
n’est ni prévisible, ni radicalement modifié, comme on ou une reproduction sur papier ou numérique) ; quel que soit En réponse à cette situation, des artistes s’organisent et se mettre en rapport avec un commissaire d’exposition
pourrait s’y attendre après une décennie par exemple. son choix, il nous apparaît comme parfaitement légitime. mettent sur pied des expositions de manière indépendante, et l’inviter à visiter son atelier, mais il va de soi que c’est
parfois aidés d’amis et de collègues. À Anvers, outre un peine perdue de harceler tous les directeurs d’institutionsVous pouvez aussi lire
